Ah..İçim yanıyor..:(
Bu hayvanlar, sokak hayvanlarından dolayı dert sahibiyim ben.
Az önce, yazın doğan ve benim itinayla baktığım kız kedim Mercan'a araba çarpmış olduğunu öğrendim. :( Gerçekten kalbimin bir yerinde sızım sızım sızlıyorum şu anda.
Uzun zamandır böylesini görmemiştim. Nasıl insan gibi, nasıl sevdiren, nasıl seni anlayan kediydi. Temmuz'da doğmuştu, yavruyken bakmıştım sonra büyüdü işte birazcık her kapıyı açtığımda yanıma geliyordu, kucağıma aldığımda koluma kafasını yaslardı. Pire ilaçlarını yaptım, kısırlaştıracaktım, o benim kedimdi..:(
İzmir'e giderken duruyordu, geldim yoktu kaç gündür. Bugün yine onu ararken, yan komşuyu gördüm sordum. O da kızıyla çok seviyordu onu.. Kızının peşinden giderken araba çarpmış işte oracıkta o anda ölmüş..
Sokak kedisi değildi o ya, kedi değildi başka bir şeydi..
Çok sevdim onu ben ve şu an çok üzgünüm.
Sokak kedilerinin kaderi bu zaten. Doğarlar ve ölürler. Ya araba altında, ya soğukta..
Taş olmak lazım, kalbin kaskatı dolaşacaksın, ne insan seveceksin, ne hayvan, ne bitki. Ancak öyle çekilir hayat.
Şimdi gözümün önünde Mercan, miyav sesi aklımda...
Huzur içinde uyu güzel ruh, kısacık ömrünün bir yerinde bende vardım biliyorum.
:(
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder