Nerelisin nereli, kökeni söyle?
Kütük kütük diyorum kütüğün nereli?
Hmmmmm..
Küçükken Sivas'lı.
İlkokul-Orta-Lise-Üniversite itibariyle İstanbul, Kadıköy, Moda'lı
Ruhum Fransız tabi, şehirleden Paris kendime seçtiğim.
25 yaş sonrası tekrar Sivas'lı
Evlendim Mersin'li..
Geçen sene bir İzmir seyahati yaptım Kasım'dan beri İzmir'li.
Aaa yazları kesin Ege'li!
Bir yere ait olmak. Bir yerli olmak. O sınırı çizmek. Sınır çizdim hah buralıyım dedim rahatladın mı?
Kendimi bilmez iken yani okul çağına kadar, evdeki misafirlerden, babaannemden, babamdan, amcamdan, kuzenlerden yani aileden ve yediğim yemeklerimden Sivas'lıydım ben..Oooh şahane bir çocukluk, aile içinde, sıkı fıkı, sevilgen, sevişgen Sivaslılık içimdeydi. Hoş bilmezsin ki o yaşlarda nesin, kimsin.. Çocuksun çocuk..
Sivas, Akıncılar, Memleketim ayol!
Erdal Uzer fotoğrafı, Moda
Sivas'a tekrar dönüşüm, yani daha da kabullenişim ilk Üniversite'de oldu. Üniversitenin ilk günü tanışma sırasında, herkes lise ilkokul memleket söylerken bir elin parmaklarını geçmeyen İstanbullu insanlardık biz nihayetinde.. Aaaa dedim, ne acayip. Kimse İstanbullu değil.. Maraşı, Antepi, Bakılesir'i..Sonra bayramlar gelirdi herkeste yolculuk telaşı.
Nereye?
Memlekete..
Bir ben İstanbul'da, ne bu be benim memleket nere? Niye yok? Niye kalakaldım ben?
Uzun uzun,ağdalı memleket temalı 4 üniversite yılı işte..
Ben toplasan 3 kez gittim Sivas'a.. İlkokul 1 sonrası, Hazırlık'tan Orta 1'e geçtiğimde 11 yaşımda ve son olarak sene 2000'de babamla.. Döndükten bir kaç ay sonra hastalığına teşhis konuldu ve ertesi sene kaybettik.
Sanırım o zamandan beri daha düşkünüm "memleketime".. Ah bir de o kara gün olmasaydı.. 2 Temmuz 1993, daha da çok severdim ya, neyse!
Şimdi oraya gitmeye hala cesaretim yok babamdan ötürü. Çok gidesim var bu yaşımda bu kafayla tekrar bakmak ama cesur değilim, evet..
Sonra evlenince kütük güneye alındı.. Haydaaa hop! Mersin.. Bilmem, tanımam, etmem, görmedim, gitmedim ama kimliğimde yazıyor işte..
Gitsek ya, Adana, Mersin, Antep...Giden, bilen vardır elbet..
Ne kaldı?
Haa İzmir!
Yaaa o ne güzel memleket yaa... Kurban olurum valla :)) Kordonuydu, deniziydi, Pasaport'u, Bodrum'a Çeşme'ye yakınlığıydı Allaaaaam ne güzel şehir. Oralı olabilirdim bak. Ege insanıyım aynı zamanda. Her yere yakın. Yaz gibi, yazlık gibi..
Pasaport, İzmir
İşte ben gönlümü bırakıyorum bir çok yere.
Nereliyim ki ben?
Ne dicem insanlara?
Bu nasıl saçma bir soru aslında..
Peki ya ben nerden geldim buralara?
Bu sabah http://yenibiranlam.com/ bloğunda okuduğum son yazıdan etkilendim sanırım.
Taşı toprağı memleketim benim her yeri güzel. Fazla milliyetçiyim ben, duygusala bağlarım, oturur ağlarım.
Her yerliyim ya..
Afrika'nın gizemli köylerine gitsem oralı olurum hemen.
Dünyalıyım nihayetinde.
Bu da böyle biline!
Her bir yerden güzel fotoğraflar çok beğendim :)
YanıtlaSilSizi takibe aldım, bende bloguma beklerim ..
http://yagmur-serhats.blogspot.com.tr/
Tabii ki gelirim :)
SilÇok güzel bir yazı olmuş.
YanıtlaSilBenim de kütük Sivas ama 26 yıldır İstanbulluyum. :)
Bazen bayram vb. günlerde memlekete gidince yolun uzaklığı ve gezecek yerlerin azlığı dolayısıyla İstanbul'a biraz daha yakın bir yerde olsaydı keşke memleketimiz diyorum kendi kendime, Bursa misal. :)) Ama dediğiniz gibi her yerli olmak en güzeli.
Bu arada babanıza Allah'tan rahmet diliyorum...
Evet, kesinlikle yakın olmalıydı.. Ya da biz ona yakın olmalıydık.. Mesafe çok uzun haklısınız. O zaman belki sahip çıkmak, içselleştirmek daha kolay olurdu.
SilTeşekkür ederim dileklerinize...
O gün ruh halin nasılsa oralı ol. Hem ne yapacaklar nereli olduğunu... bu soru her zaman anlamsız gelmiştir zaten bana. Kütüğe göre muamele çekilecek galiba. Yüreğine sağlık güzel yazı :)
YanıtlaSilSağol canım.. Aynen öyle yapııyorum, ama sanırım bu soruyu pek sevmiyorum :)
Sil2 yıl sonra tekrar blog ortamına geri döndüm ve buraların tekrar cıvıl cıvıl iyi insanlarla ve güzel yazılarla dolu olması ne güzel, takip ettiğim bloglar listesine burayı da alıyorum artık :) ve sadece bunu söylemeye gelmedim, yazınla ilgili yorumum da olacak elbet...
YanıtlaSilBen Sakaryalıyım hem de dedemin dedesinin babasından beri cidden böyle kütüğü iyi bilirim, sanki çocuğuma torunuma bunu miras bırakacağım ve hep Sakarya'da yaşayacağız sanardım. Öyle olmadı tabi, önce liseyi Bolu'da okudum ve şimdi de üniversiteyi Düzce'de okuyorum. KPSS durumundan sonra kader beni bir yere yollar, o zaman da oralı olurum. Dünya bizim, hepimiz dünyalıyız işte ya!
Ahh kolay gelsin.. Çok keyifli zamanların içindesin. Ömrümdeki en güzel yıllar üniversite yıllarımdı.
SilBloğuna bende geleceğim en yakın zamanda.
:)
gız sen ıstanbul'un niresindensiiinnn :d
YanıtlaSilSulukule canım..
SilFace de kayardi baglari nda hayatı geçenler diye bi grup var bi gözat ben oraliyim
YanıtlaSilPek çok yer değiştirmiş biri olarak bu yazınızı çok beğendim. Benim yazıya dökemediğim düşüncelerimi karşımda görünce heyecanlanmamak elde değildi. Kaleminiz çok iyi ve böyle blogları görünce mutlu oluyorum gerçekten.
YanıtlaSilİlginizi çekerse bende Bloguma beklerim. Sevgiler
http://burchins.blogspot.com.tr
:)
SilTabii ki gelirim..
Keşke gitsemde bende gezebilsem buraları dedim içimden :) Şahane yerler görseller müthiş :)
YanıtlaSil